Blog - Pura Vida in Costa Rica!
11-11-2025
In het hart van Costa Rica onthult elke regendruppel een nieuw wonder. Felgekleurde kikkers, zoemende kolibries en nieuwsgierige apen maken van het regenwoud een levend spektakel. Tijdens een doorweekt avontuur ontdek ik hoe rijk, wild en kwetsbaar dit ‘Pura Vida’ werkelijk is.
Pura Vida: Hoe Costa Rica ons leert leven in harmonie met natuur
Ietwat weemoedig staar ik naar buiten. Het regent al twee dagen pijpenstelen. De vlonder voor ons hutje is onder een dikke modderpoel verdwenen en de wandelpaden zijn stromende riviertjes geworden. Toch klinkt het gezellig buiten. Er zijn namelijk dieren in dit regenwoud die dit het mooiste weer vinden dat er is… kikkers! Ze hebben vocht nodig om niet uit te drogen, en voor hen is dit daarom een zeer goede dag.
Costa Rica’s verborgen juwelen: klein, kleurrijk en gevaarlijk
Binnen zitten is niets voor mij, ik voel me al snel opgesloten. Het regenpak laat ik thuis. Het is zo warm buiten dat alles anders toch binnen de kortste keren plakt. Korte broek en laarzen aan, op avontuur! Op zoek naar kikkers, en die zijn er in Costa Rica in alle soorten en maten. Pijlgifkikkers spannen de kroon! Ze zijn klein, felgekleurd en… giftig. Die opvallende kleuren zijn bedoeld om vijanden te waarschuwen: “Hé, ik ben giftig, mij wil je niet opeten!”
De pijlgifkikkers slaan het gif van hun prooidieren op in klieren in hun huid. Dat gif ontstaat oorspronkelijk in planten, die het aanmaken om zich te verdedigen tegen insecten. Die insecten worden vervolgens gegeten door de pijlgifkikker, die het gif als het ware recyclet. Leuk feitje: in gevangenschap gekweekte pijlgifkikkers zijn niet giftig, omdat hun dieet daar geen giftige insecten bevat. Zelfs in het wild gevangen dieren verliezen na verloop van tijd hun giftigheid als ze in gevangenschap leven.
Kikker in spijkerbroek
We gaan verder! Terwijl ik door de plassen stamp, springt er een klein kikkertje voor me uit: rood met donkere spikkels en een helderblauwe achterkant, alsof hij wél een regenbroek heeft aangetrokken. Het is een aardbeikikker, al noemen we hem liever “spijkerbroekkikker”. Hoe verzint de natuur het!
Ontmoeting met een Regenwoud-icoon
Er zijn nog veel meer bijzondere soorten. Denk aan de roodoogmakikikker, die niet alleen door het woord “maki” in zijn naam mijn sympathie wint. Met zijn felgroene lichaam en knalrode ogen is hij hét icoon van het regenwoud. En dan zijn er glaskikkers, doorzichtig als water: je kunt hun organen door hun buik heen zien!
Een Groene Flits in de Mist
Het wordt langzaam lichter in het bos. De regen stopt en tussen de mist flitst iets groens. Een kolibrie hangt doodstil in de lucht, zijn vleugels razendsnel trillend. Na dagen regen heeft hij grote trek: met zijn lange tong reikt hij diep in bloemen om nectar te drinken. Rode en oranje bloemen zijn favoriet. Maar als de regen bloemen doet sluiten, vinden kolibries minder voedsel en raken ze snel verzwakt.
In de verte hoor ik de eerste brul van een brulaap. Nu begrijp ik waarom ze als de luidruchtigste apen ter wereld worden beschouwd. Hun roep kan wel 140 decibel bereiken en tot vijf kilometer ver te horen zijn! Hun roep markeert hun territorium, maar verder zijn brulapen eigenlijk heel relaxte dieren. Ze eten vooral bladeren en fruit, en doen er lang over om dat te verteren. Als ze niet brullen, hangen ze vaak rustig in de bomen, hun lange, sterke staart stevig om een tak geslagen voor houvast.
Razendsnelle Acrobaten in het Bladerdak
Toch laat niet elke apensoort zich door hun gebrul afschrikken. Een groep nieuwsgierige doodshoofdaapjes duikt op in het bladerdak. Deze kleine, levendige apen zijn razendsnel en bijzonder sociaal. Hun naam verwijst naar de tekening op hun gezicht, maar hun gedrag is een stuk gezelliger dan dat doet vermoeden. Ze leven in grote groepen, waarschuwen elkaar luid als er gevaar dreigt en communiceren met expressieve gezichtsuitdrukkingen, soms doen ze denken aan kinderen die gekke bekken trekken op het schoolplein.
Bescherming van Costa Ricaanse Doodshoofdapen
Costa Rica is voor ons een groot voorbeeld als het gaat om natuurbescherming. Maar liefst 26% van het landoppervlak is beschermd natuurgebied en dit is een van de hoogste percentages ter wereld. Toch wordt de Costa Ricaanse ondersoort van het doodshoofdaapje (Saimiri oerstedii citrinellus) bedreigd door verlies van leefgebied langs de Pacifische kust, vooral door de uitbreiding van ananas-, palmolie en bananenplantages. Kijk maar eens naar het stickertje op de bananen in je fruitschaal: grote kans dat er “Costa Rica” op staat.
" Bescherming van apen is meer dan natuurbehoud; het is investeren in harmonie tussen mens en milieu. "
Natuurbehoud in Actie: Het Saimiri-project
Daarom steunen we vanuit het Apenheul Natuurbehoudfonds de Saimiri Foundation, die werkt aan herstel van leefgebied en educatie van lokale gemeenschappen. Zo leren mensen welke boomsoorten belangrijk zijn voor de doodshoofdapen en hoe toeristen de dieren kunnen observeren zonder ze te verstoren. Dit helpt deze bijzondere dieren te beschermen en is een goed voorbeeld van verantwoord ecotoerisme. Collega Shylah van Apenheul bezocht dit project; lees haar verslag via de button hieronder.
Nog steeds doorweekt maar voldaan kom ik bij ons hutje terug. Er staat een plasje water in mijn laarzen en ik kan mijn kleding uitwringen. Maar wat hebben we veel gezien! En wat valt er nog veel te ontdekken in de uitgestrekte jungles van Costa Rica! Ik plof neer op het stoeltje op onze vlonder, die nog steeds onder water staat, en kijk naar het woud waar de damp in dikke wolken opstijgt. DÃt is wat ze in Costa Rica bedoelen met Pura Vida – het pure leven. Een ontspannen levensstijl waarin mens en natuur onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Zolang we de natuur hier blijven beschermen, kan dit pure leven blijven bestaan.
- Iris de Winter
Directeur Apenheul Natuurbehoudfonds
Gerelateerde pagina's
Welkom bij Apenheul
Open voor zakelijke events
Park geopend vanaf vrijdag 20 maart, 10.00 uur